به نظر می‌رسد ارتباط با اینترنت قطع است.
اتصال دستگاه با اینترنت را بررسی کنید ...
دوره‌های آموزش مجازی رانندگی
ترمزی است بسیار خطرناک و باعث تصادف و حتی المقدور نباید از ترمز تند استفاده کرد؛ زیرا باعث می‌شود که خودروهای پشت سر، با ما تصادف کنند. شاید شما ملاحظه نموده‌اید که در خیابان‌ها و علی الخصوص بزرگراه‌ها چند خودرو پشت سر هم با هم بر خورد کرده‌اند. علت این است که خودروی اول ترمز تند گرفته و بقیه نتوانسته‌اند به‌موقع توقف کنند، لذا با هم برخورد کرده‌اند. در ترمز تند راننده یکدفعه و به‌صورت ناگهانی پدال ترمز را تا انتها فشار می‌دهد و چرخها یکدفعه قفل شده و باعث ایست ناگهانی خودرو و چه بسا سر خوردن خودرو می‌شود. فقط زمانی که بحث حیات یک انسان در میان باشد می‌توانیم از ترمز تند استفاده کنیم. به طور مثال : هنگامی که بچه ای یکدفعه به طرف خودرو ما بدود.
بهترین نوع ترمز، ترمز آهسته می‌باشد؛ بدین شکل که راننده همیشه از قبل، جایی که می خواهد توقف کند را در نظر می گیرد و به آرامی پدال ترمز را به صورت یک میلیمتر یک میلیمتر فشار می‌دهد و اگر احساس کرد که نیاز به فشار بیشتری به پدال ترمز است، این عمل را به صورت میلیمتری انجام می‌دهد. به عبارتی راننده حتماً بایستی حداقل ۱۰۰ متر قبل در نظر بگیرد که کجا می خواهد توقف کامل انجام دهد تا مجبور نشود به صورت ناگهانی اقدام به ترمز کند.
در تمام ترمزهایی که در سرعتهای زیر ۱۰ کیلومتر انجام می‌دهیم باید اول کلاچ را تا آخر فشار دهیم سپس اقدام به گرفتن ترمز نماییم. این کار باعث می‌شود که اولاً هیچ‌گاه خودروی ما خاموش نشود؛ ثانیاً با تمرکز بهتر و بیشتری می‌توانیم ترمز آهسته انجام بدهیم. در ترمزهای بالا ی ۱۰ کیلومتر (به طور مثال ۲۰- ۳۰- ۴۰) اول ترمز را به تنهایی می‌گیریم تا سرعت ما به زیر ۱۰ کیلومتر برسد سپس برای اینکه خودرو ما خاموش نشود کلاچ را تا انتها می‌گیریم و پس از ایست کامل دنده را خلاص می‌کنیم.
نیش ترمز جهت کاهش و کم کردن سرعت انجام می شود و زمانی که ما قصد ایست کامل نداریم و فقط می خواهیم مقداری از سرعت خود را کم کنیم. به طور مثال هنگام عبور از چراغ زرد چشمک زن چون می خواهیم رعایت احتیاط کرده باشیم از نیش ترمز استفاده می کنیم. بدین شکل که ترمز را به آرامی فشار می دهیم تا سرعت به مقدار دلخواه ما کم شود آن وقت ترمز را رها می کنیم و به حرکت خود ادامه می دهیم مثل عبور از دست اندازها.
در سرعتهای بالای ۱۰ کیلومتر به طور مثال ۳۰ یا ۴۰ یا ۵۰، وقتی ترمز می زنیم نیازی به گرفتن کلاچ نیست چون این کار باعث خلاص شدن و شتاب گرفتن خودرو می‌شود و نیز زحمت ترمز بیشتر می‌شود چون کم شدن دور موتور باعث کم شدن دور چرخ می‌شود. ولی هنگامی که ترمز ما ادامه پیدا کرد و سرعت ما به مرز ۱۰ کیلومتر کاهش پیدا کرد، آن‌وقت باید کلاچ را تا انتها فشار دهیم تا ارتباط بین چرخ و موتور قطع شود و ایستادن چرخ باعث خاموش شدن خودرو نگردد.
به طور کلی هنگامی که با دنده ۱ در حال حرکت هستیم و می‌خواهیم ترمز را بگیریم باید اول کلاچ را تا انتها فشار دهیم سپس اقدام به گرفتن ترمز کنیم. (در راه بندان‌ها بیشتر مجبور به‌این کار هستیم)
قانون ایست مساوی است با:
قانون ایست به ما می گوید هر گاه می‌خواهیم ایست کنیم، پس از اینکه خودرو کاملا توقف کرد بایستی اول دنده را خلاص کنیم بعد پا را از روی کلاچ بر داریم. در صورتی‌که توقف ما کمتر از ۳ ثانیه طول بکشد چون می‌خواهیم مجدداً حرکت کنیم نیازی به خلاص کردن دنده نیست ولی در صورتی‌که توقف ما بیش از ۳ ثانیه طول بکشد اول دنده را خلاص می‌کنیم سپس پا را از روی کلاچ بر می‌داریم. اگر پس از خلاص کردن دنده، پا را از روی کلاچ بر نداریم صفحه کلاچ خودروی ما بی‌جهت فرسوده می‌گردد و برای دیسک خودرو نیز ضرر دارد.
اگر دنده را خلاص نکرده، پا را از روی کلاچ برداریم ارتباط بین چرخ و موتور مجدداً وصل می‌شود و باعث می‌شود خودرو رو به جلو پرت شده و خاموش شود.
اگر توقف ما بیش از ۲۰ ثانیه طول بکشد، برای اینکه به سیستم ترمز و نیز بوستر ترمز (تقویت‌کنندهٔ ترمز) ما فشار نیاید اول ترمز دستی را می‌کشیم، بعد پا را از روی پدال ترمز برمی‌داریم.
ویرایش چاپی، کامپیوتر، تبلت و موبایل